Πρόθυμος, αθόρυβος, ακούραστος κι εργατικός. Πάνω και κάτω από τα έδρανα. Έτσι θα σε θυμόμαστε Κώστα. Το “γιατί”, δύσκολα θα φύγει από τα χείλη μας. Γιατί τόσο νωρίς; Η σκέψη μας είναι στη Γίτσα, τον Στέλιο και την Αναστασία.

Καλό ταξίδι φίλε..