Της Ελένης Κωστοπούλου

Η διαδρομή στον κόσμο του βιβλίου συνεχίζει το μαγευτικό της ταξίδι με τη συγγραφέα Ιφιγένεια Τέκου και το βιβλίο της “Το καλό μπλε σερβίτσιο” από τις Εκδόσεις Ψυχογιός

Η Ιφιγένεια Τέκου γεννήθηκε και μεγάλωσε στις όμορφες γειτονιές της Άνω Κυψέλης. Σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και αργότερα πήρε μεταπτυχιακό τίτλο από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών στη Διοίκηση Επιχειρήσεων. Εργάστηκε ως διοικητική υπάλληλος για αρκετά χρόνια σε διάφορες πολυεθνικές εταιρείες, έκανε μεταφράσεις και ιδιαίτερα μαθήματα σε παιδιά. Το πρώτο της βιβλίο κυκλοφόρησε το 2014 από τις εκδόσεις Κέδρος με τίτλο “Μνήμες χαμένες στην άμμο”.

Περίληψη

ΣΜΥΡΝΗ 1913. Η Μαργή, πληροφοριοδότρια των Βρετανών, αισθάνεται τα δάχτυλα του Τούρκου διώκτη της να σφίγγουν τον λαιμό της, την ανάσα της να κόβεται. Η εντεκάχρονη κόρη της Διδώ, με τα παράξενα μάτια που όλοι τα κοροϊδεύουν και τα φοβούνται, τίθεται μαζί με τον αδελφό της υπό την προστασία του λεβαντίνου Έντουαρντ, συνεργάτη της Βρετανικής Μυστικής Υπηρεσίας. Εκείνος θα αντιληφθεί την ιδιαίτερη ευφυΐα της και θα αναλάβει να της προσφέρει, μέσα στα επόμενα χρόνια, όλα τα εφόδια που θα τη μετατρέψουν σε πολύτιμη κατάσκοπο, ενώ παράλληλα προσπαθεί να κρύψει το ανόσιο αίσθημα που γεννιέται για την προστατευόμενή του.

Η μέρα της φωτιάς και της καταστροφής θα σημαδέψει για πάντα τη Διδώ. Κουβαλώντας βαριές απώλειες στις αποσκευές της, θα πάρει τον δρόμο της προσφυγιάς, δημιουργώντας μια νέα ζωή στην Ελλάδα, σε έναν τόπο που ταλανίζεται από τα δικά του προβλήματα.

Απόσπασμα

Ένα πιάτο που ράγισε στο ταξίδι για τη νέα πατρίδα θα υπενθυμίζει σε όλους πως ό,τι σπάει ξανακολλάει και ό,τι καταστρέφεται μπορεί να φτιαχτεί από την αρχή.

Ένα μυθιστόρημα πλημμυρισμένο από τους ηδονικούς αναστεναγμούς της Σμύρνης πριν από την Καταστροφή, τους ψιθύρους των μυστικών υπηρεσιών που έδρασαν τότε εκεί και τον έρωτα που μπορεί να γεννηθεί από δυο μάτια διαφορετικού χρώματος.

Ανάθεμά τονε! Τόσο το ’θελε που το πέτυχε με τη μία κιόλας! Πίστευε, βλέπεις, πως το νέο μέλος θα κολλούσε τη σπασμένη οικογένειά τους, οι πληγωμένες καρδιές θα μαντάρονταν και τα λάθη θα λησμονιούνταν. Μονίμως στα σύννεφα πετούσε ο Αλέκος και όλο γύρευε να προσαρμόσει τη ζωή στα μέτρα του αντί για το αντίστροφο. Κι όσο δε γινόταν το δικό του, τόσο κυλιόταν στη μιζέρια και σε μια ανυπόφορη γκρίνια, που όχι μόνο δεν πρόσφεραν τίποτε, αλλά έκαναν τα πάντα χειρότερα. Δώσ’ του μετά οι συγγνώμες ένα σωρό. «Σχώρα με, Μαργή μου! Ξέρω ότι είμαι σκάρτος και ότι δε σου φέρομαι όπως πρέπει». Αλλά και οι υποσχέσεις. Κι αυτές με τον σωρό. «Θα αλλάξω! Όρκο σού δίνω, να!» έλεγε κάνοντας τον σταυρό του και φιλώντας αμέσως μετά τα δάχτυλα που συμμετείχαν στην υπόσχεσή του στα θεία αλλά και σε εκείνη.

Αλλάζει άραγε ο άνθρωπος, είχε αναρωτηθεί η Μαργή αναρίθμητες φορές, και η μόνη απάντηση που κατάφερνε να δώσει –ανάλογη των εμπειριών και της λιγοστής εκπαίδευσης που είχε λάβει– ήταν ότι, ναι, είναι δυνατό να αλλάξει αρκεί να το θέλει πραγματικά. Μάλλον εκεί βρισκόταν η ρίζα πολλών προβλημάτων· στη γνήσια αδιατάρακτη και ειλικρινή ανθρώπινη πρόθεση και βούληση που συνήθως απουσιάζουν.

Ιφιγένεια Τέκου είναι μία συγγραφέας που τα τελευταία χρόνια, και με κάθε νέο της βιβλίο, αποδεικνύει πως ο κανόνας της εξέλιξης της γραφής ενός ανθρώπου ισχύει, και πως όσο περισσότερο αφιερώνεται κανείς στην Τέχνη της συγγραφής, τόσο καλύτερος γίνεται. Έτσι κι εκείνη, κάθε φορά πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα, εξελίσσοντας τόσο τον τρόπο γραφή της όσο και το αφηγηματικό της ύφος, προσφέροντάς μας ιστορίες που γίνονται ολοένα και καλύτερες, πιο ουσιώδεις, πιο περιεκτικές και ως προς το συγγραφικό σκέλος, πολύ πιο συγκροτημένες και ώριμες.

Η ιστορία μας ξεκινάει στη Σμύρνη του 1913, όπου η Μαργή λειτουργεί για λογαριασμό των Βρετανών, ως πληροφοριοδότρια, όμως οι Τούρκοι βρίσκονται στο κατόπι της και ξέρει πως η ζωή της βρίσκεται σε κίνδυνο και πως ο χρόνος της είναι μετρημένος -και πράγματι, έτσι έχουν τα πράγματα. Κάπως έτσι, η κόρη της, Διδώ, μαζί με τον αδερφό της, τίθενται υπό την προστασία του Έντουαρντ, ενός λεβαντίνου που επίσης συνεργάζεται με τη Μυστική Υπηρεσία της Βρετανίας. Πολύ σύντομα, ο Έντουαρντ αντιλαμβάνεται πως εκτός από μια πολύ ιδιαίτερη ομορφιά -αφού έχει δυο μάτια μυστηριώδη που άλλα τα χλευάζουν και άλλοι τα φοβούνται, αλλά εκείνος βρίσκει μαγευτικά-, διαθέτει και μια πολύ ιδιαίτερη ευφυΐα, που θα μπορούσε να την αναπτύξει.

Έτσι, περνάνε τα χρόνια, με τον Έντουαρντ να έχει αναλάβει πλήρως την ανατροφή των δύο παιδιών, ρίχνοντας το μεγαλύτερος βάρος σε εκείνη της Διδώς, ώστε μια μέρα να μπορέσει να εργαστεί ως πράκτορας, όπως ακριβώς και η μητέρα της, ενώ την ίδια στιγμή παλεύει μέσα του με όλα εκείνα που νιώθει για τη νεαρή προστατευόμενή του, που μέρα με τη μέρα γίνεται όλο και πιο ισχυρό. Μέχρι που φτάνει η αποφράδα μέρα της Καταστροφής που σημάδεψε για πάντα, όχι μόνο την Σμύρνη, αλλά την ίδια την Ιστορία, και στην προκειμένη περίπτωση, τη ζωή της Διδούς, που όπως και τόσοι άλλοι, αναγκάστηκε να ξεριζωθεί βίαια από τον τόπο της μέσα σε μια μόνο νύχτα, φτάνοντας στην Ελλάδα, σε μια νέα πατρίδα που έχει τα δικά της βάσανα, και στην οποία καλείται εκείνη, όπως και οι συνταξιδιώτες πατριώτες της, να χρίσουν μια νέα ζωή.

Αυτό που έχει σημασία στη ζωή και αυτό που μένει τελικά είναι η οικογένεια, η βαθιά αγάπη, η φιλία και, γενικά, οι ανθρώπινες σχέσεις. Αυτό είναι το απόσταγμα από την όμορφη ιστορία που μας διηγείται η Ιφιγένεια Τέκου.

Και το αισιόδοξο μήνυμα ό,τι καταστρέφεται μπορεί να φτιαχτεί από την αρχή…ακόμη και ένα σερβίτσιο…