Του Δημήτρη Ιωαννίδη

Πιτσιρικάδες τρέχαμε την “Όμικρον” να δούμε…

Ήταν ταινία ερωτική, κάτι σαν “σοφτ” να πούμε!

Έπαιζε η Κορίν Κλερύ, μιά όμορφη Γαλλίδα,

λεπτή, γλυκιά και λαμπερή σαν φρέσκια ηλιαχτίδα!

Μα ήταν το σενάριο BDSM και βάλε,

όλο με τολμηρές σκηνές και με κακό φινάλε.

Παντού απαγορεύτηκε απ’ την λογοκρισία,

στάθηκαν εναντίον της ήθη και Εκκλησία!

Όλοι πασχίσαν, πριν τη δουν, να την εξαφανίσουν

και την αγνότη του λαού να την εξασφαλίσουν!

Και έκτοτε η ηθική στον κόσμο βασιλεύει,

λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί κι η μάνα το ζηλεύει!*

Απτόητοι περάσαμε κι εμείς χωρίς συμπόνια

και γαλαντόμοι δώσαμε, πληρώσαμε μνημόνια!

Χαμόγελο δεν χάσαμε κι ας χάσαμε τα πάντα,

τις τρόικες που μας πίεζαν τις κάναμε στη μπάντα!

Μα, ήρθαν χρόνοι δύσκολοι και μήνες οργισμένοι**

πλάκωσε το θανατικό, ιός μας περιμένει!

Convid τον ονομάσαμε, το ’19 αρχίζει,

τα “θέλω” μας, τις σχέσεις μας τώρα αυτός ορίζει!

Κόσκινο απ’ τα εμβόλια τα χέρια έχουν γίνει,

μα ο ιός μετάλλαξη μιά πιάνει μιά αφήνει…

Έγινε “Δέλτα” κι είπαμε τώρα θα τελειώσει,

κάναμε “αναμνηστικό”, την τρίτη μας τη δόση!

Μα, το κακό σενάριο της “Όμικρον” μπροστά μας

ξάφνου μας εμφανίζεται, οποία συμφορά μας!

Διπλές οι μάσκες και τ’ αυτιά πόσο να τις αντέξουν;

Τριακοσάρια πρόστιμα για όσους δεν προσέξουν!

Εδώ να δεις σαδομαζό και μιά ταλαιπωρία,

χαμένες όλες οι γιορτές, θλιμμένη ιστορία!

Μακάρι νά ‘ταν σινεμά, σαν μιά παλιά ταινία,

να λέγαμε πως είδαμε το έργο “Πανδημία”.

Μα, η’Όμικρον” εκδίκηση στα όνειρά μας παίρνει,

μας δένει με τα μέτρα της κι αλύπητα μας δέρνει!!!

*Ο στίχος από τους “Ελεύθερους Πολιορκημένους, του Δ. Σολωμού.

**Ο στίχος από το Τραγούδι του Νεκρού Αδερφού.