4 Μαΐου 1941 εμφανίζονται οι πρώτοι Ιταλοί στην πόλη μας. Δεν πέρασαν πολλές ημέρες και  ένας δεκαεπτάχρονος νέος αντιστάθηκε τότε κατά το δικό του τρόπο. Ο Κωνσταντίνος Κλετσίδης του Λαζάρου (ο Μακεδονομάχος καπετάν-Λάζος) από την Κρυσταλλοπηγή  εργαζόταν σερβιτόρος στο εστιατόριο ΚΛΗΜΑΤΑΡΙΑ του μεγαλύτερου αδερφού του Χρήστου. Έτσι, όταν μια μικρή φάλαγγα ιταλικών αυτοκινήτων, που 4 – 5 από αυτά είχαν σταθμεύσει έξω από την πλατεία, στη σημερινή οδό Στρ. Άρτη, παρατήρησε το εξής: σε ένα από τα ιταλικά φορτηγά αυτοκίνητα, στο μπροστινό μέρος του καπώ ένα ελληνικό σπαθί κρεμασμένο με μια μαύρη κορδέλα και τα αρχικά Ε.Ε. «ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ». Σήμαινε πως η Ελλάδα πέθανε. Επίσης το αυτοκίνητο είχε και μια ιταλική σημαιούλα δίπλα στον προφυλακτήρα.

Ο νεαρός πατριώτης έτρεξε, πήρε μια πένσα και ξεκόλλησε το σπαθί από τη θέση του , πήρε τη μαύρη κορδέλα και την ιταλική σημαιούλα και τοποθέτησε στη θέση της μια καρικατούρα, 10-15 εκατοστά περίπου, που παρίστανε έναν γάϊδαρο με κεφάλι την φάτσα του δικτάτορα Μουσολίνι και καβάλα σε αυτόν έναν τσολιά που χτυπούσε τον γάϊδαρο με τα τσαρούχια του. Έκρυψε τα” λάφυρα” και οι Ιταλοί έφυγαν για λίγη ώρα κάπου έξω από την πόλη, χωρίς ο Ιταλός φύλακας του αυτοκινήτου να αντιληφθεί τίποτα και ούτε υποψιάστηκε από τα ειρωνικά βλέμματα των περαστικών, που ιδιαιτέρως χαίρονταν γι’ αυτό με την καρδιά τους…

Κάποιοι συμβούλεψαν τον Κώστα να εξαφανισθεί, ενώ οι Ιταλοί ξεκίνησαν ανυποψίαστοι και ”μασκαρεμένοι ” για το στρατόπεδό τους. Μετά από 2-3 ώρες, μόλις αντιλήφθηκαν την κολλημένη καρικατούρα και το σπαθί , η μαύρη κορδέλα και η σημαία τους έλειπε, τότε κεραυνοβολήθηκαν. Επέστρεψαν στην Καστοριά και απειλούσαν ότι , εάν δεν βρεθεί το άτομο που έπραξε αυτήν την προσβολή προς τον Μουσολίνι, θα κάψουν την πόλη της Καστοριάς.

Οι καραμπινιέρηδες όρμησαν κατά εξάδες στην κάτω αγορά με κάτι καπέλα αναχρονιστικά από την εποχή του Ναπολέοντα. Απευθύνθηκαν αμέσως στην ελληνική χωροφυλακή και απαιτούσαν την σύλληψη του Έλληνα ”αντιστασιακού”. Ο γηραλέος κήρυκας της Δημαρχίας, ο ντελάλης, φώναζε ότι έπρεπε σε τρεις ώρες να παρουσιασθεί ο φταίχτης. Με τις φωνές τού κήρυκα συγκεντρώθηκαν αρκετοί Καστοριανοί στην κάτω αγορά.

«Εγώ, λέει ο νεαρός Κλετσίδης, ”μπήκα στο κουρείον του Χριστοφή να κόψω τα μαλλιά μου. Άνοιξε ορμητικά η πόρτα του κουρείου και άκουσα έναν αρκετά σωματώδη Καστοριανό να λέγει αυτός είναι. Και εκεί με συνέλαβαν οι καραμπινιέρηδες. Με οδήγησαν στις φυλακές Καστοριάς. Και καταδικάστηκα από τις ελληνικές αρχές σε φυλάκιση 20 ημερών και πρόστιμο 7.000 δρχ. για να μην πέσω στα χέρια των Ιταλών και να μην έχω πολύ πιο δυσάρεστη τιμωρία, πιθανόν και εκτέλεση. Ένας γιατρός φίλος του αδελφού μου συνέστησε να παριστάνω τον τρελό. Με έβγαλε και χαρτί από το τρελοκομείο Θεσσαλονίκης πως ήμουν ψυχοπαθής. Όταν με ανέκριναν στο κελί μου  έτρωγα σκόρδα και έπιανα ζωύφια, μα δεν  επείσθησαν ότι ήμουν ψυχοπαθής. Έπειτα από αρκετές ημέρες με οδήγησαν στην ιταλική καραμπινιερία και ζητούσαν να με αποσπάσουν μυστικά. Σε ποια οργάνωση ανήκα και αν κατείχα όπλα. Η ελληνική αστυνομία προσπάθησε το βράδυ εκείνο να με φυγαδεύσει από το παράθυρο της τουαλέτας, αλλά οι Ιταλοί με έκλεισαν σε άλλο δωμάτιο. Σε λίγο με έβαλαν χειροπέδες και με οδήγησαν σε άγνωστο κατεύθυνση. Με μετέφεραν στις φυλακές Κορυτσάς, στην Αλβανία.

Εκεί συνεχίστηκαν οι ανακρίσεις με βασανιστήρια. Βουτούσαν τα χέρια μου σε καυτό λάδι, με χτυπούσαν και έβαζαν στο κελί μου πάγο. Αρρώστησα και το κορμί μου γέμισε ένα εκζεματοειδές νόσημα. Το πρόσωπο μου έμοιαζε σαν λεπρού. Με έκλεισαν στην απομόνωση σ’ ένα μπουντρούμι. Όταν τελείωνε η έξοδος των άλλων φυλακισμένων στο προαύλιο , μόνο τότε έβγαζαν εμένα. Παρέμεινα εκεί έναν ολόκληρο χρόνο και έμαθα και ιταλικά. Έγραψα ιδιοχείρως γράμμα στον Μουσολίνι που του εξηγούσα την περίπτωσή μου και του ζητούσα να αποφυλακιστώ. Έφθασε το Πάσχα του 1942 ένα τηλεγράφημα από την Ιταλία στην καραμπινιερία της Κορυτσάς που έγραφε να απελαθώ. Με οδήγησαν  στα ελληνοαλβανικά σύνορα, μου έδωσαν και ένα πακετάκι τσιγάρα και με άφησαν ελεύθερο».. Την επόμενη μέρα, αναλογιζόμενος τι τον περιμένει, αν επανέλθει στο σπίτι του, βγήκε στο βουνό αντάρτης.

Ο Κώστας Κλετσίδης ήταν από τους πρωτοπόρους ήρωες της χώρας μας που αντιστάθηκαν χλευάζοντας τον κατακτητή. Το πλήρωσε ακριβά!! (Δεν ήταν μόνο ο προβεβλημένος Μανώλης Γλέζος με την υποστολή της γερμανικής σημαίας  από την Ακρόπολη). Ο Κ.Κλετσίδης το 1948 μετείχε ως εθελοντής – οδηγός στις μάχες στο Μαλιμάδι και όρθιος, παρά το χαλάζι των σφαιρών, εμψύχωνε τους διπλανούς του, αψηφώντας τον θάνατο. Τιμή και δόξα….

Από το υπό έκδοση βιβλίο για την ιστορία της Καστοριάς της κας Βιβής Δούκη-Πολυγιάννη