Αρνιέμαι, αρνιέμαι, αρνιέμαι, οι άλλοι να μου ρίχνουν βελονιά,

το σώμα μας το κάνουμ’ ό,τι θέμε, στην άρνηση ανοίγουμε πανιά.

Αρνιέμαι τσιπάκι να βάλω κι ας λένε πως είναι καλό,

εμβόλια, ράπιντ δεν κάνω κιας λέν πως δεν έχω μυαλό.

Ξεμάσκωτος πάντα γυρίζω, δεν τρέμω κανέναν ιό

ευθύνη για όλα νομίζω πως έχω μονάχα εγώ!

Παγώνες και Γκάγκες δεν ξέρω τι λένε και τιμολογούν

σε τι, επιτέλους, πιστεύουν και πού τον λαό οδηγούν…

Τεράστια συνωμοσία πιστεύω πως είν’ οιός

μπλεγμένη ακόμα κι η CIA, ο Σόρρος κι ο κάθε κακός.

Ο Κιμ, οι Κινέζοι κι ο Μπέζος, καθίκια της α’ γραμμής,

εστήσαν εσμό ιολόγων και ψεύδονται άνευ ντροπής.

Μα εγώ θα αρνούμαι τα πάντα, του εμβόλιου τις προκοπές

τις ΜΕΘ θα τις κάνω στη μπάντα (μα ως να με πάνε σ’ αυτές)!

Στους δρόμους θα κάνω πορείες, κρατώντας ντουντούκες, πανό

θα κάνω παντού φασαρίες, θα σώσω τον κόσμο εγώ!!!

Αρνιέμαι στοιχεία να δώσω σ’ αυτούς με την απογραφή

να μ’ έχουν εφακελωμένο σε κράτος-ρουφιάνο, καρφί.

Ποιός ξέρει γιατί μας μετράνε, τι άραγε έχουν στο νού,

ποιός ξέρει ως πού θα το πάνε, ποιό είναι το νέο μενού.

Δεν θέλω να μ’ έχουν γραμμένο, να ξέρουν τι τρώω, πού ζω

να ξέρουν ετι υπομένω και να με περνάν για χαζό.

Αρνιέμαι και ως νοσοκόμος να κάνω αυτά που ζητούν,

ομοίως και σαν αστυνόμος, μ’ εμβόλιο δεν θα με δούν!

Με φέσι και με φουστανέλα αγώνα θ’ αρχίσω εγώ,

στις θέσεις μου αν θέλεις έλα, την άρνηση κάνε οδηγό!

Κι αν είναι να πεθάνουμε μ’ ατρύπητο το μπράτσο,

στην κόλαση ασωλήνωτοι θα κάνουμε σουλάτσο…

***

Άιντε θύμα, άιντε ψώνιο, άιντε σύμβολο αιώνιο,

αν ξυπνήσεις μονομιάς, θά ‘ρθει ανάποδα ο ντουνιάς.

Θα σε τρέχουνε με φόρα αδελφές κι ασθενοφόρα,

θα πασχίζουν να σε σώσουν, θα σε διασωληνώσουν!

Θα ωρύεσαι με πάθος: Έκανα μεγάλο λάθος!

Τα χαζά που τώρα λες, θα θυμάσαι και θα κλαίς…